wishwasaya

මේ නොනිදන රාත්රියේ හිමිකාරියයි ඔබ.....

අයාලයෙ යන ජීවිතයෙ අන්දකාරය ඔබ.....

සුසුම් අතරින් ඇත්වන ඒ හීනයයි ඔබ.....

මළ, නොමළ මා හද අමරනීයයි ඔබ.....


පිය රජ මරා රජවන පුත් කුමරුවෙක් සේ කෙලෙසක හෝ ඔබ ලබා ගැනීමෙ අරමුනක් එදා මෙන් අද මෙන් හෙටත් නැත. මත් වත් කොට සගවන්නට වෙරදැරූ දියවන කදුලු කැට දැන් මාලග ඉතිරි නැත. හැරගියදා නොදැනුනු, ටික කලකින් හිතට දැනුනු, තවත් කලකින් නෙතට දැනුනු තනිකම පෙරටුකොටගත් ඒ මහා දුක මට නැත. මන්ද තනිව ඉපදෙන, තනිව මියයන සසර පුරා තනිකමේ මතකය මා ලග තනි රකී, ආදරයෙන් කණ උනු, විරහවෙන් අන්ද උනු මගේ ජීවිතයට ඔබේ මතකය නම් අන්දකාරය භාදවක් නොවේ. මගේ ජීවන සතුට ඔබෙන් උගත් විශ්වාසයෙ පාඩමයි. එනම් "විශ්වාසය යනු මරණයයි." විශ්වාස කලහැකි එකම දෙය මරණය පමනයි. උපත වත් අන් කිසිවක් වත් නොවේ.